Zucht....

Nog even totaal iets anders....

Hoe ga ik vertellen hier in de omgeving dat ik weer zwanger ben.... Dan voornamelijk aan m'n familie......

Ik wilde zo graag wachten tot na de 12e week... Maar dat gaat me, als het zo doorgaat niet lukken... Heb inmiddels alweer broeken die ik nu met geen mogelijkheid meer dichtkrijg achter in de kast heb gegooid voor volgend jaar!
Kwam gelukkig nog 2 leuke truitjes tegen in een verhuisdoos die lekker wijd en losjes vallen, buik is dan prima te verdoezelen!
Een vriendin zij afgelopen weekend zelfs al dat ik alweer een lekker buikje begon te krijgen en het wel weer de zelfde kant op zal gaan als toen van m'n zoontje... Fijn vooruitzicht...:)
Het valt gewoon erg op, omdat ik helemaal geen buik had!
Zit nu op 6 weken en 4 dagen... Ga dit nooit 5 weken nog verborgen kunnen houden vrees ik..

Weet gewoon niet hoe ik het moet vertellen, heb een hele tijd terug weleens laten vallen dat ik graag een 2e kindje wilde... Werd toen al met een scheef gezicht aan gekeken... Je bent nog jong, tijd zat... Dat kan ook nog als je kleine vent 4 of 5 is... Heb toen maar netjes ja je hebt gelijk geknikt.... Met in m'n hoofd toch iets heel anders!
Heb alles alleen moeten uitzoeken omtrent donor zoeken enz. Niemand hier in de omgeving die hier iets van af wist, op 1 goeie vriendin na.

Bij m'n vorige zwangerschap, die in december uitliep op een miskraam... Heb ik me hier helemaal niet druk om gemaakt, was er totaal niet mee bezig! Waarschijnlijk omdat ik van binnen al het gevoel had dat het niet helemaal goed zat...
Dat gevoel heb ik nu helemaal niet! Heb er, ondanks dat ik al een aantal keer een miskraam heb gehad, nu alle vertrouwen in dat het goed zal gaan...

Eerst maar ff voor de duidelijkheid; Ik ben echt super blij dat ik opnieuw zwanger ben!!! En heb deze keuze met volleverstand gemaakt.... Geen opwelling of wat dan ook!!

Maar nu slaat hier ergens de twijfel toe... Doe ik hier wel goed aan, had ik niet beter nog een paar maandjes kunnen wachten. Niemand kan je vooraf vertellen hoelang je er over doet zwanger te raken... Voor het zelfde geld had het rustig een jaar geduurd of zelfs langer...

Denk zelf dat die gevoelens komen doordat ik gewoon bang ben voor de reactie van m'n opa en oma en tante...
Die schrikken zich waarschijnlijk dood...
De eerste vraag die ik zal krijgen is ongetwijfeld... Zwanger?? Van wie??????
Ergens heb ik zoiets van... Van wie of wat, dat is niet jullie zaak.... Maar aan de andere kant... Tsja ik weet het niet.. Lastig!

M'n opa en oma zitten nu in het buitenland, dus hoop eigenlijk dat ik van de week genoeg moed weet te verzamelen om het in ieder geval m'n tante alvast te vertellen... Dan heb ik de volle laag niet in 1x...

Jullie nog suggesties hoe het te vertellen??

xx

35 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • Mama van Melina

    Hoe banger voor de reactie gewoon stevig gaan staan en gooi het er uit wat wees super enthousiast en blijft dat met vertellen dan weten mensen toch geen houding te geven en zijn zemeestal wat milder wat wat is het mooiste om een kindje op de wereld te zetten jouw kindje jou levend wezentje en hoe of wat daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaat bepaal jij altijd zelf nog je bent een volwassen mama van een lieve knul.komen ze ook jou rekeningen betalen???? nee dus niet bang zijn wat anderen vinden schat blijf staan en hangen op die mooie wolk.
    succes

  • LOEK

    Hoi hoi,
    Ik ben al een tijdje niet op bb geweest, maar van harte gefeliciteerd met je zwangerschap.
    Ik had het een aantal mensen al vooraf vertelt, zodat ik niet voor diezelfde dilemma zou staan, maar je moet gewoon vertellen wat jij wilt, niet meer en niet minder. Succes.
    Groetjes

  • bam mam

    Het is inderdaad een lastige situate. Ik heb die geprobeerd te vermijden door toen ik eenmaal een donor gevonden had mijn omgeving van mijn plannen te vertellen. zodat ik de eventuele nare reacties vooraf kon incasseren en bij een zwangerschap hoopte op positieve reacties. Gek genoeg waren alle reacties destijds positief en was (is??) mijn moeder niet in staat mij op dit moment te feliciteren. Wellicht volgend jaar geen baan meer en wel een kind. Ze maakt zich zorgen. Dat was de afgelopen weken niet echt leuk voor mij, maar inmiddels is ze al heel hard (te hard??) op zoek naar een leuke tweedehands kinderwagen. Kortom het is zoals het is, dus draait ze wel bij.. Mensen die wat verder weg staan reageren alleen maar positief, want die hebben die zorgen niet ;-)
    Ik heb het er wel met mijn moeder over gehad en gezegd "ja wellicht eindig ik als bijstandsmoeder drie hoog achter, maar mijn kind wordt daar niet ongelukkig van hoor. Ik ben namelijk een veel te leuke moeder. Bovendien geloof ik er niet in dat ik 10 jaar lang bijstandsmoeder blijf, dat ligt niet in mijn aard."

    en wat ik (en iemand anders ook al) schreef. Er veranderd niets aan de situatie en het wordt wel gewoon een kind met een bloedband naar hen, ze draaien wel bij... maar leuk is anders.

  • vml

    hi meid ik heb voor het zelfde dilema gestaan, en ik had zoiets van schijt is mijn keuze mijn leven en ik heb ook de volle laag gekregen van mijn vader terwijl 3 weken later het toch wel erg leuk vind opa te worden, ik heb het voor mezelf en voor me kids heel gezellig gemaakt om t te vertellen, ik had shirts laten maken voor me kids me zoontje had er een tekst op stoer en aan de achter kant stond grote broer en die had ik hem aan gedaan , me dochter had n andere tekst zo heb ik het verteld, bedoel volwassenen kijken wel uit om uit te flippen waar kids bij zijn ;-)

  • Jess2210

    Ik weet het natuurlijk niet, maar denk dat ze ook een beetje bezorgd zijn om jou en ***...Nog een kleine uk erbij valt niet mee, zeker niet als je "alleen" bent. Stiekem weten ze wel dat jij je zal redden, maar toch...
    Denk dat je dat ook moet beseffen. Jij leeft er al tijden naar toe. Jij kiest er (heel bewust) voor. Zij krijgen ineens nieuws te horen, waar ze waarschijnlijk van schrikken en waar ze even aan moeten wennen. Bereid je voor op die reactie en het zal allemaal wel meevallen uiteindelijk. Geef ze de kans om aan het idee te wennen, om te beseffen dat het je bewuste keuze is om het op deze manier te doen en dat je het gaat redden. Natuurlijk hadden ze liever het "standaard plaatje, papa, mama, gezinnetje" gezien, maar zo gaat het nu eenmaal niet altijd. Maar ik zou het ze wel vertellen voordat ze het gaan zien...Dan komt het namelijk op een moment dat je er niet klaar voor bent en kan het een lastige situatie worden...
    Sterkte meis, je kan het wel!
    Liefs Jess